HOI gaat vanaf 2011 ook digitale publicaties meten. Sinds jaar en dag levert het instituut de officiële oplagecijfers van dagbladen en magazines, maar daar komt nu dus een digitale tak van sport bij. Uitgevers en exploitanten (NUV), adverteerders (BVA) en mediabureaus (PMA) hebben de afgelopen maanden overleg gevoerd over de voorwaarden en de definities voor digitale publicaties. Vanaf 2005 zijn e-papers (replica’s van papieren versies) al bij HOI aangesloten en nu kunnen dus ook non-replica’s zich aanmelden. Non-replica’s zijn digitale publicaties op bijvoorbeeld tablets, smartphones en pc/laptop. Ze worden volgens HOI gekenmerkt door een ‘bladerfunctie’ en ze kunnen tegen betaling of gratis worden aangeboden. Het zijn dus geen websites.
Hieronder vind u de voorwaarden waaraan een digitale publicatie moet voldoen om meegenomen te kunnen worden in de tellingen van HOI:
Betaalde publicaties (minimum van € 0,50 per editie) zijn mogelijk via een abonnement of losse verkoop.
Ook gratis exemplaren zijn mogelijk. De digitale publicatie wordt door de consument verkregen door middel van een integrale download van de editie.
Redactionele content mag wijzigen na de eerste verschijningsdatum van de editie.
Ook een reclame-uiting mag wijzigen na de eerste verschijningsdatum van de editie.
Additionele reclame-uitingen na de eerste verschijningsdatum van de editie zijn toegestaan.
Het fundamentele onderscheid tussen een digitale publicatie en een website is de bladerfunctie (in de ruimste zin) die een digitale publicatie kenmerkt. De bladerfunctie kan zijn het omslaan van pagina’s of andere lineaire navigatiemethoden waarmee van begin tot het einde door een titel gebladerd kan worden. Daarnaast heeft een digitale publicatie een regelmatige verschijningsfrequentie. Ook heeft een digitale publicatie een vaste opmaak en vormgeving (zoals een titelpagina met een editienummer) en iedere editie heeft een afzonderlijke tijdstempel. Een nieuwe versie met een nieuwe tijdstempel van een digitale publicatie komt tot uiting in een nieuwe beschikbare download. Alle downloads van een digitale publicatie, ook voorgaande edities, zijn in principe afzonderlijk te benaderen.
Best ingewikkelde definities en bepalingen. Als ik het goed begrijp vallen de apps van bijvoorbeeld De Telegraaf en Nu.nl buiten deze voorwaarden, maar de ‘e-ditie’ van De Telegraaf (integrale krant op iPad of andere tablet) komt wel in aanmerking voor een registratie. Of zie ik iets over het hoofd?