De MWG-sessie van vanmiddag was geheel gewijd aan de toekomst. Future-ready stond in de aankondiging. Om dit thema te onderstrepen werd een virtuele moderator aangetrokken, die ons vanaf het scherm meer dan streng toesprak. Als je goed luisterde hoorde je Ben van der Burg vanuit een gootsteenkastje, waarvan de zwanenhals van zwaar metaal was. Het stemeffect werd gaandeweg wat lager gezet, zodat we ‘Benny’ ook nog konden verstaan. Gelukkig maar. Hij leidde drie sprekers in, die allen het thema ‘future-ready’ vanuit een andere invalshoek belichtten. Danny Devriendt bijvoorbeeld. Al jarenlang bezoeker van SXSW, het Texaanse festival dat ooit in de muziek begon, later werd aangevuld met film en dat nu een serieuze digitale component herbergt. Danny deed een poging om de 4.000 presentaties in 5 dagen samen te vatten, maar struikelde mijns inziens in een brei van one-liners en kreten zonder context. Leest u mee:
Devriendt repte over dystopian reality, waarbij de dystopie het tegenovergestelde is van utopie. Wat dacht u van een digital hangover, een dynamic diversity, internet of emotions, datapocalypse now, privacy versus anonymity, the eco chamber, Silicon Valley is the new Detroit, marketing is in a giant traffic jam, Gafam is stronger than countries, van ‘fear of automation’ naar ‘acceptance of augmentation’ en we gaan naar een ‘brand-, tech-, data- en story assessment’. En dat allemaal in 20 minuten. Moordend tempo en weinig samenhang. Volgende keer misschien een paar kiezen en daar wat langer bij stilstaan? Gelukkig konden we op adem komen tijdens de video Do What You Can’t. Goede kijktip!
Eppo Luiken van DigitalLBi richtte zijn toekomstblik op Virtual Reality (VR) en Augmented Reality (AR). Samen komen ze bijeen in een Mixed Reality. Bij VR verplaats je je geheel naar een andere wereld, bij AR wordt de actuele werkelijkheid verrijkt met layers en informatiestromen. Mixed Reality voegt beide vormen samen. Wat zijn de trends en waar staan we over 5 jaar. Luiken voorziet voor zowel VR als AR een grote rol voor mobiel, waardoor schaalgrootte kan ontstaan. Interactiviteit en bruikbaarheid zijn daarbij key. En hoe weet Luiken dat allemaal? Omdat ze met zijn bureau gewoon hele gave dingen doen. Zijn blik in de verdere toekomst dan vijf jaar laat een wat sneue indruk achter van een vader, die helemaal gelukkig is met zijn synthetische dochter. Hoop niet dat het ooit zover komt.
Uitsmijter Jeroen Verkroost deelt zijn opinie over de strategieën van GAFAM, aangevuld met Sony en Samsung, waar het gaat om de toekomst en innovaties. Verkroost concludeert op basis van onderzoek dat de innovaties van deze Big 7 nog niet stroken met hetgeen consumenten daadwerkelijk willen met VR en AR. Zij willen namelijk nieuwe dingen leren, virtueel mensen ontmoeten en 3D manuals doorworstelen. Dergelijke toepassingen leveren volgens Verkroost te weinig waarde voor de aandeelhouders, zodat er een gat ontstaat tussen vraag en aanbod.
Verkroost presenteert een vernuftig model waaraan de strategieën van de zeven reuzen worden gespiegeld. De parameters van het model zijn VR, AR, Voice, Content en Hardware. Wie van de zeven zet in op welke parameter? Dat verschilt nogal en geen een strategie is hetzelfde. Google bijvoorbeeld zet zwaar in op voice (Google Home) en VR (Daydream), terwijl Facebook met de Oculus Rift hardware prefereert. Bij Amazon speelt Alexa een hoofdrol, maar of die het gaat worden? Verkroost heeft Alexa in huis en noemt het de “duurste eierwekker ooit”. Om Alexa de TV aan te laten zetten praat Verkroost in een soort programmeertaal tegen haar. No go!
Zoals gezegd is geen strategie gelijk en de vraag op het eind is dan ook, wie heeft de juiste strategie. Dat weet alleen de consument. Die kan heel goed zelf bepalen wat er nodig is en wat wel of geen kans van slagen heeft.
Benny mengt zich ‘real life’ op het podium en excuseert zich voor het virtuele avatar experiment. Was niet tevreden. Hij was niet de enige vermoed ik . . .
